понедељак, 8. децембар 2008.
четвртак, 16. октобар 2008.
Josipa Lisac
Magla
Tvoje tijelo osipa se poput pijeska sad
tvoje lice nestaje u zraku kao dim
umorna sam, shrvala me
za ljubavlju tvojom duga glad
ti si s druge strane rijeke
polako vec se mirim s tim
Ref.
Magla svuda, magla oko nas
iz daljine jedva cujno dopire tvoj glas
magla svuda, magla oko nas
prekasno je, uzaludno, sve je dublji jaz
Tvoje usne od papira
ne osjecam ih vec
tvoje ruke izmicu ko ispred dana noc
nekad ipak kriknula bih
poneku psovku il' grubu rijec
ipak sutim, gusim srce
mora se naprijed, dalje poc
Ref.
Tvojih rijeci ne sjecam se
ne pamtim tvoj glas
milovanja tvoja jos su samo dio sna
sve sto oboje smo htjeli
odavno vec je iza nas
u tom moru sivih lica
uzalud tvoje trazim ja
Ref.
_____
Gdje dunav ljubi nebo
Prica i san pod jastucima
vino i dim u poljupcima
i miris ljesnjaka
nebo plave boje indiga
i ti i ja cini mi se da
da sam sve to sanjala
Ref.
Pokazi mi gdje Dunav ljubi nebo
o zasto smo sada toliko daleko
probudi me, ja mrzim ove noci
pozeli me i sa andjelima dodji
Umotaj me i sakri
me od svega
zadrzi sjecanja, zastiti me
i opet nesto slazi
Ref.
_____
O jednoj mladosti
Jedna mladost, jedan svijet nade
raste tiho u srcu tvom
drugi za te ovaj svijet grade
s malo prave istine u tom
Pricaju ti price te
i svaka ima svoj sretan kraj
al presucuju da taj svijet
krade bas tvog sunca sjaj
Jedna mladost, jedan san srece
al do nje jos dalek dug put
i dok srce na svoj put krece
u taj svijet procvao i zut
Odjednom ce shvatit sve
kako nigdje nema plamena tog
poput mrtve rijeke
svijet tece bez cilja svog
Tko zna, mozda na me
ceka neki drugi svijet
tko zna, i u mraku
katkad nikne divan cvijet
Mozda, tko zna
jedna od sretnih
jedna od tisucu
bit cu bas ja tko da zna
_____
Zvanicni sajt.
O jednoj mladosti - live
_____
среда, 15. октобар 2008.
Srpska Viteska Zakletva
Srpska Viteska Zakletva
Ja, (ime i prezime), pred Bogom i srpskim narodom, dajem rec:
1. Да ћу живети за чојство, јунаштво, и лепоту.
2. Да ћу највише поштовати истину, достојанство, племенитост, узвишеност, и врлину.
3. Да ћу поштовати српски архетип мужевности и женствености.
4. Да ћу штитити чистоту српске народне културе.
5. Да ћу увек верно служити Богу и ономе коме дам реч, и да никада никога, ни себе, нећу издати.
6. Да никада нећу ући у борбу без разлога.
7. Да никада нећу напустити борбу док не победим, или доживим пораз.
8. Да никада никога нећу злостављати, а посебно децу, жене, старе, и беспомоћне.
9. Да се нећу одати ниједном пороку.
10. Ако издам ову своју заклетву божанске савести, прихватам да ме Бог најстроже казни.
_____
Ja, (ime i prezime), pred Bogom i srpskim narodom, dajem rec:
1. Да ћу живети за чојство, јунаштво, и лепоту.
2. Да ћу највише поштовати истину, достојанство, племенитост, узвишеност, и врлину.
3. Да ћу поштовати српски архетип мужевности и женствености.
4. Да ћу штитити чистоту српске народне културе.
5. Да ћу увек верно служити Богу и ономе коме дам реч, и да никада никога, ни себе, нећу издати.
6. Да никада нећу ући у борбу без разлога.
7. Да никада нећу напустити борбу док не победим, или доживим пораз.
8. Да никада никога нећу злостављати, а посебно децу, жене, старе, и беспомоћне.
9. Да се нећу одати ниједном пороку.
10. Ако издам ову своју заклетву божанске савести, прихватам да ме Бог најстроже казни.
_____
Na Gazimestanu - Milan Rakic
Na Gazimestanu
Milan Rakic
Silni oklopnici, bez mane i straha,
Hladni ko vaš oklop i pogleda mraka,
Vi jurnuste tada u oblaku praha,
I nastade tresak i krvava trka.
Zaljuljano carstvo survalo se s vama...
Kad oluja prođe vrh Kosova ravna,
Kosovo postade nepregledna jama,
Kosturnica strašna i porazom slavna.
Kosovski junaci zasluga je vaša
Što poslednji beste. U krvavoj stravi,
Kada trulo carstvo oružja se maša,
Svaki leš je svesna žrtva, junak pravi.
Danas nama kažu, deci ovog veka,
Da smo nedostojni istorije naše,
Da nas zahvatila zapadnjačka reka,
I da nam se duše opasnosti plaše.
Dobra zemljo moja, lažu! Ko te voli
Danas, taj te voli, jer zna da si mati,
Jer pre nas ni polja ni krševi goli,
ne mogaše nikom svesnu ljubav dati!
I danas kad dođe do poslednjeg boja,
Neozaren starog oreola sjajem,
Ja ću dati život, otadžbino moja,
Znajući šta dajem i zašto ga dajem.
_____
"Tajna Koporina i Svetog Despota Stefana"
Preuzeto sa: Pravoslavlje
"Tajna Koporina i Svetog Despota Stefana"
Аутор: Бранимир Нешић, Број 945-946, Рубрика Светосавска култура
Нема државног и народног препорода без духовне обнове. Али, шта је духовна обнова? Како се до ње долази, како се ствара, може ли се предвидети, или се она просто деси? У најкраћем, духовна овнова је откривање, прихватање и плодотворно потврђивање свог духовног идентитета, док је народни и државни препород делатно спровођење духовне обнове. Источник или темељ духовне обнове је, свакако, ванвременска и ванпросторна категорија, док је државна и народна обнова временска и просторна и њени појавни облици зависе од историјског контекста у којем се спроводи духовна обнова.
___________________
Taken from: Pravoslavlje
"The secret of the Holy Koporin Despot Stefan"
Author: Branimir Nesic, No. 945-946, section: Svetosavska kultura
No state and national revival without spiritual renewal. But what is a spiritual renewal? How to do it comes from, how it creates, can be predicted, or is it just happen? In short, the Rams spiritual discovery, acceptance and fruitful affirmation of their spiritual identity, while the national and state revival of activity implementation of spiritual renewal. Istocnik or foundation of spiritual renewal, of course, timeless and vanprostorna category, while the state and national renewal time and space and its manifestations depend on the historical context in which to implement spiritual renewal.
To repeat one clear fact: the foundations of Serbian spirituality Svetosavlje and from it emerged and actively endorsed the Kosovo covenant. Centers of spiritual renewal of the Serbian people vajkada, especially of St. Sava, the Serbian monasteries. Monks and priests, the great ascetics and priests, no matter whether they are bishops or ordinary monks, a model ohristovljenim their lives, spiritual sparks of the rays and the Serbian people. Kind of like serbian monks Mirjana? Smart and educated? Love, but not crucial. Good orator and artists? Love, but what is love occurs later. Ascetics and prayer? We are on the right trail. People like the modest, bright and dedicated, those who live and die with his people, those who are materially poor but spiritually rich and always willing to be there, and when the happiness and sadness when. These monks and priests of the Serbian Mirjana most like. Love them like their fathers, with them the pride and respect them.
These are the nuns of the monastery Koporin. If people know by his actions, then any word on the site.
The secret of the last renewal of the monastery Koporin
At only six kilometers from Velika Plana, tucked in a valley and surrounded by forest, is of great sacred significance for the Serbian history - the monastery Koporin. Dedicated to St. Stephen, a foundation was Despot Stefan Lazarevic, son of the Holy Prince Lazar, the Kosovo martyrs. The temple of the monastery dedicated to St. Stefan Archdeacon and Martyr, was built in the last decade of the fourteenth and painted in the early years of the fifteenth century. The monastery is in the Vienna War (1683-1699) abandoned and lost brotherhood. Renovated in the last quarter of the 19th century, but only in the 20th century turns on full blast.
Great restoration Braničevo diocese in the second half of the 20th century began with Bishop Hrizostom, which is on the throne of the bishop enthroned braničevskih 1952nd year. Great sacrifice and missionary activities (among other things, was a longtime editor once lots of reading Orthodox missionaries), Bishop Chrysostomos increases renewed monasticism and monasteries.
When the monastery Koporin in question, but 1953rd The entire Brotherhood Koporin Bishop Chrysostomos Tumane moved to the monastery, a monastery in Koporin brings young and educated monks. One of the most important events for the later fate of the monastery was the decision to convert vladikina Koporin in the women's monastery. In 1958th Koporin come in nine nuns from the monastery of cells near Valjevo. Prior is set for Sarah (Đuketić). The card is still in a lot of people talking, but it seems to be little written. Under its administration, and later the mother Seraphim, the second abbess, and today's home Agnija monastery Koporin experiencing its renaissance: new residence was built in 1962, the dining room in 1966, renovated building in the hostel for the people of 1969, the mansion in 1977, the dining room annex added in 1988, "Proka quarters" 1997 ...
And it's many and important, but one event in particular stands out. Namely, replacement of floor slab in the temple during the 1977th The ship in the northwest corner of the church, beneath the frescoes on the images of Despot Stefan, the relics were found that were at the bottom of the tomb. Archpriest Dr. Radomir Milosevic, in his book "The Monastery Koporin 1402-2002", states: "Pomislivši that these are relics of Despot Stefan, the nuns were the bones washed in wine and oil, then laid in a wooden coffin, which was introduced in Bishop Chrysostom Chapel the main temple and placed on the holy throne ... According to the relics found expressed a certain reserve and in the Church and outside it. It is natural, because Serbian church as a whole or any part of it, did not care about that at all costs has Despot's relics, but only if there are any despot. "After an extensive anthropological and paleopatološkog review, which is made from our famous anthropologist from London Srboljub Zivanovic, it was concluded that these are relics of Despot Stefan. Ceremonial transfer of the relics took place on October 1989th year. A few months before, on St. Vitus Day, the 600-anniversary of the Battle of Kosovo, carried out the ceremonial transfer of the relics of St. Prince Lazar in the monastery Ravanica. The son followed his father. Again.
Dream of Despot Stefan
What is the secret of the Holy Despot Stefan? What is the secret of personal and national success of a man who was in very difficult times, raised his people and the state, military and literary terms? What is he wearing in it and what it is so separated from other people?
Thought the secret of this man, we understand that he lived a dream. But it was not any dream. His dream is unconscious and irrational phenomenon of human beings. His dream was deeply aware of the emotional-rational desires and longing for the father of a son.
What is that dream? Despot to dream next to his father, dressed in knightly armor with honorable cross on his chest. Dreams of his father, himself and all other Serbian knights to attend the Divine Liturgy, as tones resonate Kosovo and how the Communion of the Body and Blood of Christ. Sanja on the part of the confirmed father's determination and national testimonial. When the Divine Liturgy in the church is complete, Despot, along with his father and others, taking a sword and a spear in his hand and goes to the battlefield. Dreams and as you hear the one sinister silence that comes before the collision of two mighty armies, the silence that reigned over the Serbian land of Kosovo and a few moments before the entire field of Kosovo to be advertised to the sky knight armor clatter, thud of horse hooves, Zvonko and potmulim blows of the sword sword and the sword of the human body.
Through the universal dream Despot feel the spirit and the moment has a sense of eternal energy and values of his people. Stephen raised his sword and with his good and faithful people move to cut the enemy defending the freedom that has no price, and wearing a cross on his chest.
That's not just any dream, Despot dreamed every day. And when he fought on the side of strangeness in the wars that were not his, he was with his father and defended his Serbia. And when he wrote, and when he walked by European courts and their physical and spiritual beauty bewitching all around him, he has not heard of self praise and admiration, but Kosovo volume and clanking armor knight, he had a chance to see the beauty of European princes and wealth of European courts, but he knew it was temporary and that the firm view of his father, full of light and depth nepreglednih, perpetual and far more beautiful.
The only man who lived clearest and deepest love, and that it is love that makes a man willing to sacrifice for his fellow man, love that she is not puffed, and that captivates its echo as kimval when clinking, just such a man could write ljubve letter and leave record in the marble pillar in Kosovo.
Despot Stefan and Serbian youth
This year's Assembly of the Serbian youth was accidentally started the Holy Liturgy in the monastery Koporin, in addition to the relics of St. Despot, right on St. Vitus Day, 28 June. Could the youth gathering to begin in Ravanica, at St. Duke, but it seems that the time in which youth live today like despot's life time. You must be a secret protectorate over time in one part of Serbian lands and the public to the second part, rescue people, teach it, to update, culture and reputation of the lift. We need to live and sacrifice, to leave our children more than our fathers left us. It will be only if we thought Despot dream every day and everywhere. Battle of Kosovo today is the commitment of teachers in schools, workers in factories, honesty, humility and accomplishment of monks and, above all, a useful dialogue around the cathedral, I repeat the whole nation.
Despot Sveti Stefan, pray God for us! "
"Tajna Koporina i Svetog Despota Stefana"
Аутор: Бранимир Нешић, Број 945-946, Рубрика Светосавска култура
Нема државног и народног препорода без духовне обнове. Али, шта је духовна обнова? Како се до ње долази, како се ствара, може ли се предвидети, или се она просто деси? У најкраћем, духовна овнова је откривање, прихватање и плодотворно потврђивање свог духовног идентитета, док је народни и државни препород делатно спровођење духовне обнове. Источник или темељ духовне обнове је, свакако, ванвременска и ванпросторна категорија, док је државна и народна обнова временска и просторна и њени појавни облици зависе од историјског контекста у којем се спроводи духовна обнова.
Да поновимо једну јасну чињеницу: темељ српске духовности је Светосавље и из њега проистекао и делатно потврђен Косовски завет. Центри духовне обнове српског народа од вајкада, а посебно од Светога Саве, су српски манастири. Калуђери и свештеници, велики подвижници и духовници, свеједно да ли су епископи или обични монаси, својим охристовљеним узорним животима, духовне су луче и искре српском народу. Какве калуђере воле српски мирјани? Паметне и школоване? Воле, али није пресудно. Добре беседнике и уметнике? Воле, али та се љубав јавља касније. Подвижнике и молитвенике? На правом смо трагу. Народ воли скромне, ведре и пожртвоване, оне који живе и страдају са својим народом, оне који су материјално сиромашни али духовно богати и увек спремни да буду ту и кад је срећа и кад је туга. Такве монахе и свештенике српски мирјани највише воле. Воле их као своје очеве, са њима се поносе и поштују их.
Такве су монахиње манастира Копорина. Ако се људи познају по делима својим, онда је свака реч на месту.
Тајна последње обнове манастира Копорина
На само шест километара од Велике Плане, ушушкан у котлини и окружен шумом, налази се светиња од изузетног значаја за историју српског народа - манастир Копорин. Посвећен је Светом Стефану, а задужбина је Деспота Стефана Лазаревића, сина Светог Кнеза Лазара, косовског мученика. Храм манастира посвећен је Светом архиђакону и првомученику Стефану, изграђен је у последњој деценији XIV, а осликан у првим годинама XV века. Манастир је у Бечком рату (1683-1699) запустео и остао без братства. Обновљен је у последњој четвртини 19. века, али тек у 20. веку он светли пуном снагом.
Велика обнова Браничевске епархије у другој половини 20. века почиње са епископом Хризостомом, који је на трон епископа браничевских устоличен 1952. године. Великим пожртвовањем и мисионарском делатношћу (између осталог, био је дугогодишњи уредник својевремено многочитаног Православног мисионара), владика Хризостом увећава монаштво и обнавља манастире.
Када је манастир Копорин у питању, већ 1953. године цело копоринско братство владика Хризостом премешта у манастир Тумане, а у копорински манастир доводи младе и образоване монахе. Један од најбитнијих догађаја за новију судбину манастира била је владикина одлука о претварању Копорина у женски манастир. Године 1958. у Копорин долазе девет монахиња из манастира Ћелије код Ваљева. За настојатељицу је постављена Сара (Ђукетић). О њој се данас у народу много прича, али је, чини се, мало написано. Под њеном управом, а касније и мати Серафиме, друге игуманије, и данашње мати Агније, манастир Копорин доживљава своју ренесансу: нов конак је направљен 1962, трпезарија 1966, зграда адаптирана у коначиште за народ 1969, главни конак 1977, дозидан анекс трпезарији 1988, „Прокин конак“ 1997...
И све то је много и битно, али један догађај се посебно издваја. Наиме, приликом замене подних плоча у храму у току 1977. године, у северозападном углу брода цркве, испод фреске на којој је приказан Деспот Стефан, пронађене су мошти које су биле на дну гробнице. Протојереј др Радомир Милошевић, у књизи „Манастир Копорин 1402-2002“, наводи: „Помисливши да се ради о моштима Деспота Стефана, монахиње су кости опрале у вину и уљу, а затим их положиле у дрвени ковчег који је епископ Хризостом унео у капелу главног храма и поставио на свети престо... Према нађеним моштима испољена је извесна резерва и у Цркви и ван ње. То је природно, јер Српској цркви у целини или било ком њеном делу, није стало да по сваку цену има Деспотове мошти, већ само да их има ако су Деспотове.“ После детаљног антрополошког и палеопатолошког прегледа, који је извршио наш познати антрополог из Лондана Србољуб Живановић, закључено је да се ради о моштима Светог Деспота Стефана. Свечани пренос моштију обављен је октобра 1989. године. Неколико месеци пре тога, на Видовдан, о 600-годишњици Косовске битке, обављен је свечани пренос моштију Светог Кнеза Лазара у манастир Раваницу. Син следи свога оца. Опет.
Сан Деспота Стефана
Која је тајна Светог Деспота Стефана? Која је тајна личног и националног успеха човека који је у врло тешким временима уздизао свој народ и у државном, војном и књижевном погледу? Шта је то он носио у себи и шта га је толико одвајало од других људи?
Замишљени пред тајном тог човека, схватамо да је он живео један сан. Али то није било какав сан. Његов сан није несвесна и ирационална појава људског бића. Његов сан је био дубоко свесна и емоционално-рационална жеља и чежња сина за оцем.
Какав је то сан? Сања Деспот како се налази поред свога оца, обучен у витешки оклоп са часним крстом на грудима. Сања свога оца, себе и све друге српске витезове како присуствују Светој Литургији, како одјекују косовска звона и како се причешћују Телом и Крвљу Христовим. Сања на делу потврђено очево и народно заветно опредељење. Када се Литургија у цркви заврши, Деспот, заједно са оцем и другима, узима мач и копље у руке и одлази на бојно поље. Сања и као да чује ону злокобну тишину која настаје пре судара две силне војске, тишина која завлада читавом косовском и српском земљом неколико тренутака пре неголи ће читаво поље косовско бити до неба оглашено звекетом витешких оклопа, топотом коњских копита, звонким и потмулим ударцима мача о мач и мача о људско тело.
Кроз сан Деспот осећа саборни дух и у трену постаје свестан свевремене енергије и вредности свога народа. Стефан подиже мач и са својим добрим и верним народом креће да сече непријатеља бранећи слободу која нема цену, и крст који носи на грудима.
Тај не било какав сан, Деспот је сањао сваки дан. И када се борио на страни туђина у ратовима који нису били његови, он је био са својим оцем и бранио је своју Србију. И кад је писао, и кад је по европским дворовима шетао и својом физичком и духовном лепотом пленио све око себе, он у себи није чуо похвале и дивљења, већ косовска звона и звекет витешких панцира; он је имао прилике да види лепоту европских принцеза и богатство европских дворова, али је знао да је то пролазно а да је одлучан поглед његовог оца, препун светлости и непрегледних дубина, вечан и далеко лепши.
И само човек који је живео најчистију и најдубљу љубав, а то је она љубав која човека чини спремним да се жртвује за своје ближње, она љубав која се не надима и која својим одјеком плени као кимвал када звечи, само такав човек је могао да напише Слово љубве и да остави запис на мраморном стубу на Косову.
Деспот Стефан и српска омладина
Овогодишњи Сабор српске омладине није случајно почео Светом литургијом у манастиру Копорину, поред моштију Светог Деспота, управо на Видовдан, 28. јуна. Могло је то омладинско окупљање да почне и у Раваници, код Светог Кнеза, али изгледа да је време у којем данас омладина живи слично времену деспотовог живота. Треба у времену тајног протектората у једном делу српских земаља и јавног у другом делу, спашавати народ, подучавати га, обнављати, културу и углед подизати. Треба деспотовски живети и жртвовати се, да бисмо нашој деци оставили више неголи што су нама оставили очеви. То ћемо моћи једино ако будемо сањали Деспотов сан, свакога дана и на сваком месту. Косовски бој је данас преданост професора у школама, поштење радника у фабрикама, подвиг и скромност монаха и, надасве, саборни плодотворни дијалог целог, понављам целог народа.
Свети Деспоте Стефане, моли Бога за нас! "
___________________
Taken from: Pravoslavlje
"The secret of the Holy Koporin Despot Stefan"
Author: Branimir Nesic, No. 945-946, section: Svetosavska kultura
No state and national revival without spiritual renewal. But what is a spiritual renewal? How to do it comes from, how it creates, can be predicted, or is it just happen? In short, the Rams spiritual discovery, acceptance and fruitful affirmation of their spiritual identity, while the national and state revival of activity implementation of spiritual renewal. Istocnik or foundation of spiritual renewal, of course, timeless and vanprostorna category, while the state and national renewal time and space and its manifestations depend on the historical context in which to implement spiritual renewal.
To repeat one clear fact: the foundations of Serbian spirituality Svetosavlje and from it emerged and actively endorsed the Kosovo covenant. Centers of spiritual renewal of the Serbian people vajkada, especially of St. Sava, the Serbian monasteries. Monks and priests, the great ascetics and priests, no matter whether they are bishops or ordinary monks, a model ohristovljenim their lives, spiritual sparks of the rays and the Serbian people. Kind of like serbian monks Mirjana? Smart and educated? Love, but not crucial. Good orator and artists? Love, but what is love occurs later. Ascetics and prayer? We are on the right trail. People like the modest, bright and dedicated, those who live and die with his people, those who are materially poor but spiritually rich and always willing to be there, and when the happiness and sadness when. These monks and priests of the Serbian Mirjana most like. Love them like their fathers, with them the pride and respect them.
These are the nuns of the monastery Koporin. If people know by his actions, then any word on the site.
The secret of the last renewal of the monastery Koporin
At only six kilometers from Velika Plana, tucked in a valley and surrounded by forest, is of great sacred significance for the Serbian history - the monastery Koporin. Dedicated to St. Stephen, a foundation was Despot Stefan Lazarevic, son of the Holy Prince Lazar, the Kosovo martyrs. The temple of the monastery dedicated to St. Stefan Archdeacon and Martyr, was built in the last decade of the fourteenth and painted in the early years of the fifteenth century. The monastery is in the Vienna War (1683-1699) abandoned and lost brotherhood. Renovated in the last quarter of the 19th century, but only in the 20th century turns on full blast.
Great restoration Braničevo diocese in the second half of the 20th century began with Bishop Hrizostom, which is on the throne of the bishop enthroned braničevskih 1952nd year. Great sacrifice and missionary activities (among other things, was a longtime editor once lots of reading Orthodox missionaries), Bishop Chrysostomos increases renewed monasticism and monasteries.
When the monastery Koporin in question, but 1953rd The entire Brotherhood Koporin Bishop Chrysostomos Tumane moved to the monastery, a monastery in Koporin brings young and educated monks. One of the most important events for the later fate of the monastery was the decision to convert vladikina Koporin in the women's monastery. In 1958th Koporin come in nine nuns from the monastery of cells near Valjevo. Prior is set for Sarah (Đuketić). The card is still in a lot of people talking, but it seems to be little written. Under its administration, and later the mother Seraphim, the second abbess, and today's home Agnija monastery Koporin experiencing its renaissance: new residence was built in 1962, the dining room in 1966, renovated building in the hostel for the people of 1969, the mansion in 1977, the dining room annex added in 1988, "Proka quarters" 1997 ...
And it's many and important, but one event in particular stands out. Namely, replacement of floor slab in the temple during the 1977th The ship in the northwest corner of the church, beneath the frescoes on the images of Despot Stefan, the relics were found that were at the bottom of the tomb. Archpriest Dr. Radomir Milosevic, in his book "The Monastery Koporin 1402-2002", states: "Pomislivši that these are relics of Despot Stefan, the nuns were the bones washed in wine and oil, then laid in a wooden coffin, which was introduced in Bishop Chrysostom Chapel the main temple and placed on the holy throne ... According to the relics found expressed a certain reserve and in the Church and outside it. It is natural, because Serbian church as a whole or any part of it, did not care about that at all costs has Despot's relics, but only if there are any despot. "After an extensive anthropological and paleopatološkog review, which is made from our famous anthropologist from London Srboljub Zivanovic, it was concluded that these are relics of Despot Stefan. Ceremonial transfer of the relics took place on October 1989th year. A few months before, on St. Vitus Day, the 600-anniversary of the Battle of Kosovo, carried out the ceremonial transfer of the relics of St. Prince Lazar in the monastery Ravanica. The son followed his father. Again.
Dream of Despot Stefan
What is the secret of the Holy Despot Stefan? What is the secret of personal and national success of a man who was in very difficult times, raised his people and the state, military and literary terms? What is he wearing in it and what it is so separated from other people?
Thought the secret of this man, we understand that he lived a dream. But it was not any dream. His dream is unconscious and irrational phenomenon of human beings. His dream was deeply aware of the emotional-rational desires and longing for the father of a son.
What is that dream? Despot to dream next to his father, dressed in knightly armor with honorable cross on his chest. Dreams of his father, himself and all other Serbian knights to attend the Divine Liturgy, as tones resonate Kosovo and how the Communion of the Body and Blood of Christ. Sanja on the part of the confirmed father's determination and national testimonial. When the Divine Liturgy in the church is complete, Despot, along with his father and others, taking a sword and a spear in his hand and goes to the battlefield. Dreams and as you hear the one sinister silence that comes before the collision of two mighty armies, the silence that reigned over the Serbian land of Kosovo and a few moments before the entire field of Kosovo to be advertised to the sky knight armor clatter, thud of horse hooves, Zvonko and potmulim blows of the sword sword and the sword of the human body.
Through the universal dream Despot feel the spirit and the moment has a sense of eternal energy and values of his people. Stephen raised his sword and with his good and faithful people move to cut the enemy defending the freedom that has no price, and wearing a cross on his chest.
That's not just any dream, Despot dreamed every day. And when he fought on the side of strangeness in the wars that were not his, he was with his father and defended his Serbia. And when he wrote, and when he walked by European courts and their physical and spiritual beauty bewitching all around him, he has not heard of self praise and admiration, but Kosovo volume and clanking armor knight, he had a chance to see the beauty of European princes and wealth of European courts, but he knew it was temporary and that the firm view of his father, full of light and depth nepreglednih, perpetual and far more beautiful.
The only man who lived clearest and deepest love, and that it is love that makes a man willing to sacrifice for his fellow man, love that she is not puffed, and that captivates its echo as kimval when clinking, just such a man could write ljubve letter and leave record in the marble pillar in Kosovo.
Despot Stefan and Serbian youth
This year's Assembly of the Serbian youth was accidentally started the Holy Liturgy in the monastery Koporin, in addition to the relics of St. Despot, right on St. Vitus Day, 28 June. Could the youth gathering to begin in Ravanica, at St. Duke, but it seems that the time in which youth live today like despot's life time. You must be a secret protectorate over time in one part of Serbian lands and the public to the second part, rescue people, teach it, to update, culture and reputation of the lift. We need to live and sacrifice, to leave our children more than our fathers left us. It will be only if we thought Despot dream every day and everywhere. Battle of Kosovo today is the commitment of teachers in schools, workers in factories, honesty, humility and accomplishment of monks and, above all, a useful dialogue around the cathedral, I repeat the whole nation.
Despot Sveti Stefan, pray God for us! "
субота, 11. октобар 2008.
четвртак, 2. октобар 2008.
петак, 12. септембар 2008.
Milan Tarot
"Znacaj i uloga programiranja"
Eto sta je uveseljavalo narod u krizna vremena.
I link ka jos nekim snimcima.
Samo ne zna covek da li da se smeje ili da place.
Eto sta je uveseljavalo narod u krizna vremena.
I link ka jos nekim snimcima.
Samo ne zna covek da li da se smeje ili da place.
четвртак, 11. септембар 2008.
Funny pictures...
"ALKOHOL, ALKOHOL TO JE PRAVA STVAR
KO NE VOLI ALKOHOL NIJE NORMALAN"
Evo i dokaza.
A ko voli Olimpijadu, neka pogleda
KO NE VOLI ALKOHOL NIJE NORMALAN"
Evo i dokaza.
A ko voli Olimpijadu, neka pogleda
Funny olympic pictures
среда, 27. август 2008.
Jednostavno oruzje
slinging.org
"A sling is a projectile weapon typically used to throw a blunt projectile such as a stone. It is also known as the shepherd's sling.
A sling has a small cradle or pouch in the middle of two lengths of cord. The sling stone is placed in the pouch. Both cords are held in the hand, then the sling is swung and one of the two cords is released. This frees the projectile to fly on a tangent to the circle made by the pouch's rotation. The sling derives its effectiveness by essentially extending the length of a human arm, thus allowing stones to be thrown several times farther than they could be by hand.
The sling is very inexpensive, and easy to build. It has historically been used for hunting game and in combat. Today it still interests sportsmen as a survival tool and as an improvised weapon. It's also possible to see the sling used in riots around the world."
Wikipedia
...
"A sling is a projectile weapon typically used to throw a blunt projectile such as a stone. It is also known as the shepherd's sling.
A sling has a small cradle or pouch in the middle of two lengths of cord. The sling stone is placed in the pouch. Both cords are held in the hand, then the sling is swung and one of the two cords is released. This frees the projectile to fly on a tangent to the circle made by the pouch's rotation. The sling derives its effectiveness by essentially extending the length of a human arm, thus allowing stones to be thrown several times farther than they could be by hand.
The sling is very inexpensive, and easy to build. It has historically been used for hunting game and in combat. Today it still interests sportsmen as a survival tool and as an improvised weapon. It's also possible to see the sling used in riots around the world."
Wikipedia
...
уторак, 19. август 2008.
Kragujevac - Rudo - Visegrad - Kragujevac
Par ljudi koje sam zvao nisu bili u mogucnosti da se usklade sa voznjom do Visegrada. Ja sam imao neke stvari da tamo zavrsim pa sam spojio korisno i lepo. Jedna od stvari koje mi nisu bas isle na ruku je to sto sam prethodne veceri bio na nekoj svadbi pa se i nisam odmorio ali zbog toga je bilo zanimljivije.
Trebao sam da krenem u 08h ali sam se malo zadrzao oko nekih sitnica tako da je polazak bio u 08.30. Plan mi je bio da ne stajem nigde da bih sto ranije stigao u Rudo. Ali nisam zeleo ni da vozim brzo. Saobracaj nije bio gust, pa sam vozio opusteno.
Prelepa Mokra Gora. (Ne)naplacivanje takse za prolaz od 50 din. Radovi na putu i obilazenje preko nekog brda...
Na nasoj granici nema guzve. Klasicna provera vozacke, saobracajne, zelenog kartona i pitanja kuda, kako motor ide,... Na granici sa Bosnom jos opustenije. E onda sam napravio malu gresku i za Rudo sam skrenuo pre Visegrada i narednih 40-50 km vozio po selima i krivinama koje se nadovezuju jedna na drugu. Put i nije za pohvalu pa je voznja bila malo naporna iako su predeli zaista lepi.
Parkirao sam se ispred zgrade opstine Rudo i narednih sat vremena proveo caskajuci sa nekim klincima koji su me upoznali za znamenitostima grada (spomenik I Proleterkske Udarne Brigade, Vodeni Ciro, Lim,...) i privlaceci poglede lokalnih devojcica. Onda sam nasao ljude zbog kojih sam i dosao. Iako sam zeleo da tu provedem samo sat-dva, oduzilo se i ja ostadoh do 16h. Jos jedan dokaz da su ljudi iz tih krajeva veoma gostoljubivi i da nema sanse da se izvucete bez obilnog rucka i prelepe torte.
Krenuh za Visegrad, ovog puta novijim i boljim putem. Odlican asfalt, tuneli, malo saobracaja i krivine. U Visegradu napravih par fotografija (na Cupriji) i krenuh nazad. Prvobitna namera mi je bila da u povratku pravim kratke pauze na zanimljivim mestima i napravim po koju fotografiju. Ali nedostatak vremena je ucinio svoje.
Na granici isti cika je samo pitao kako je bilo i pozdravio me.
Vec je bilo relativno kasno pa sam samo na par mesta ne silazeci sa motora, napravio par fotografija.
Na putu guzve. Ljudi se vracaju sa Zlatibora a ja vec prilicno umoran. A u Cacku iznenadjenje. To je bio poslednji dan Sabora u Guci pa mozete misliti koja je to guzva. Cak i motorom nisam uspevao bas lako da se izvucem (u obzir se mora uzeti kultura nasih vozaca, pesaci koji pretrcavaju put, pijani suvozac sa tri dignuta prsta i pesmom u BMW kabrioletu sto pretice citave kolone i ulece u makazice...). To me je bas umorilo i samo sam gledao da sto pre stignem u Kg.
Uz put sam preziveo izguravanje sa puta (za dlaku!) od strane autobusa (malo mojom ali mnogo vise njegovom krivicom), pretrcavanje dodz-a, par policijskih patrola, izazivaca u vidu crnog golfa dvojke sa zatamnjenim staklima (sta mislite ko je pobedio, hihihi),...
Stigoh u Kg u 21.30 bas, bas umoran. Ali! pun prelepih utisaka.
Definitivno odlicna tura. Ima svega: dobrog puta, krivina, prelepih predela. Samo sto bi mnogo bolje bilo izdvojiti dva dana za ovo.
PS: Napisano sa 10 dana zakasnjenja i na brzinu tako da su izostavljeni neki detalji i tekst nije potkrepljen sa potrebnim informacijama i linkovima
Trebao sam da krenem u 08h ali sam se malo zadrzao oko nekih sitnica tako da je polazak bio u 08.30. Plan mi je bio da ne stajem nigde da bih sto ranije stigao u Rudo. Ali nisam zeleo ni da vozim brzo. Saobracaj nije bio gust, pa sam vozio opusteno.
Prelepa Mokra Gora. (Ne)naplacivanje takse za prolaz od 50 din. Radovi na putu i obilazenje preko nekog brda...
Na nasoj granici nema guzve. Klasicna provera vozacke, saobracajne, zelenog kartona i pitanja kuda, kako motor ide,... Na granici sa Bosnom jos opustenije. E onda sam napravio malu gresku i za Rudo sam skrenuo pre Visegrada i narednih 40-50 km vozio po selima i krivinama koje se nadovezuju jedna na drugu. Put i nije za pohvalu pa je voznja bila malo naporna iako su predeli zaista lepi.
Parkirao sam se ispred zgrade opstine Rudo i narednih sat vremena proveo caskajuci sa nekim klincima koji su me upoznali za znamenitostima grada (spomenik I Proleterkske Udarne Brigade, Vodeni Ciro, Lim,...) i privlaceci poglede lokalnih devojcica. Onda sam nasao ljude zbog kojih sam i dosao. Iako sam zeleo da tu provedem samo sat-dva, oduzilo se i ja ostadoh do 16h. Jos jedan dokaz da su ljudi iz tih krajeva veoma gostoljubivi i da nema sanse da se izvucete bez obilnog rucka i prelepe torte.
Krenuh za Visegrad, ovog puta novijim i boljim putem. Odlican asfalt, tuneli, malo saobracaja i krivine. U Visegradu napravih par fotografija (na Cupriji) i krenuh nazad. Prvobitna namera mi je bila da u povratku pravim kratke pauze na zanimljivim mestima i napravim po koju fotografiju. Ali nedostatak vremena je ucinio svoje.
Na granici isti cika je samo pitao kako je bilo i pozdravio me.
Vec je bilo relativno kasno pa sam samo na par mesta ne silazeci sa motora, napravio par fotografija.
Na putu guzve. Ljudi se vracaju sa Zlatibora a ja vec prilicno umoran. A u Cacku iznenadjenje. To je bio poslednji dan Sabora u Guci pa mozete misliti koja je to guzva. Cak i motorom nisam uspevao bas lako da se izvucem (u obzir se mora uzeti kultura nasih vozaca, pesaci koji pretrcavaju put, pijani suvozac sa tri dignuta prsta i pesmom u BMW kabrioletu sto pretice citave kolone i ulece u makazice...). To me je bas umorilo i samo sam gledao da sto pre stignem u Kg.
Uz put sam preziveo izguravanje sa puta (za dlaku!) od strane autobusa (malo mojom ali mnogo vise njegovom krivicom), pretrcavanje dodz-a, par policijskih patrola, izazivaca u vidu crnog golfa dvojke sa zatamnjenim staklima (sta mislite ko je pobedio, hihihi),...
Stigoh u Kg u 21.30 bas, bas umoran. Ali! pun prelepih utisaka.
Definitivno odlicna tura. Ima svega: dobrog puta, krivina, prelepih predela. Samo sto bi mnogo bolje bilo izdvojiti dva dana za ovo.
PS: Napisano sa 10 dana zakasnjenja i na brzinu tako da su izostavljeni neki detalji i tekst nije potkrepljen sa potrebnim informacijama i linkovima
среда, 6. август 2008.
Moj svet - S vremena na vreme
Moj svet - S vremena na vreme
Releases:
Svako vreme ostaje u secanju vrsnjaka svojih
kao vreme ludosti strahova i radosti
al' ono sto mu daje sjaj
to je neko drugo vreme
Neprohodnim stazama islo se u novo sutra
u ono magicno sto nikad nije konacno
u nama tinja isti zar
i ista pesma je u nama
Moj svet
caroban i lep
sigurnost mi daje da nogom me vodi
moj svet caroban i lep
sigurnost mi daje je verujem u to
.........................................
Kratki video se moze pogledati ovde.
.........................................
S vremena na vreme
Belgrade-based semi-acoustic
prog folk band S VREMENA NA VREME (Eng. "From Time To Time") was formed
1972, with original line-up consisting of: Miomir Djukic - prim,
guitar, vocal; Vojislav Djukic - guitar, vocal; Asim Sarvan - vocal,
guitar; and Ljubomir Ninkovic - guitar, vocal. They grew out of an
informal assembly of musicians who gathered from time to time in order
to record songs and soundtrack for Radio Belgrade broadcast programmes.
They also gained reputation as prolific composers and arrangers for
numerous TV, radio, film and theatre performances and shows. They were
pioneers of introducing traditional folk elements into popular and rock
music, utilizing old instruments such as prim or sargija and making
crossover between genres. Drummer Nikola Jager became more or less a
regular member of the band since their debut album, while many
excellent musicians appeared as guests on their studio works. They
built a slow but growing reputation releasing several important singles
from 1973-78, many of which hit the top charts in the former
Yugoslavia. However, their eponymous debut album from 1975 remains as
the most successful achievement to date. Following two more releases, a
compilation "Moj svet" and a studio album "Paviljon G", the band
decided to split up in 1979. The band re-formed in 1993 for several
successful concerts, which were followed by a new studio album "Posle
kraja" (1995) and a live album "Unplugged" (1997).
Debut album
"S vremena na vreme" from 1975 is highly recommended to all prog folk
and folk-rock fans as one of the better works from the Yugoslavian prog
era of the mid-1970s. It features a mix of acoustic and electric songs
with occasional backing sounds of flute, organ and mandolin-related
traditional instruments. Arrangements sometimes associate with earlier
works of MAGNA CARTA, INCREDIBLE STRING BAND or JETHRO TULL, with
harmony vocals resembling SIMON AND GARFUNKEL influences.
by Sead S. Fetahagic
Members were:
Miomir Đukić Miki - prim, guitar, vocals
Vojislav Đukić Koki - guitar, vocals
Asim Sarvan - vocals, guitar
Ljubomir Ninković - guitar, vocals
Nikola Jager - drums (1975-1979)
Tanja Bošković - vocals (1974-1975)
Gorica Popović - vocals (1974-1975)
Ljiljana Dragutinović - vocals (1974-1975)
Releases:
- Čudno Drvo / Odisej (7", Single) Jugoton 1973
- Jana / Tavna Noć (7", Single) PGP RTB 1974
- Kao Vreme Ispred Nas / I Kad Budem Stariji (7", Single) Studio B 1974
- S Vremena Na Vreme (LP, Album) RTV Ljubljana 1975
- Tema Za Šargiju / Dixie Band (7", Single) RTV Ljubljana 1975
- Muzika Je Sve / Protiv Nas Su Svi (7", Single) PGP RTB 1976
- Moj Svet / Saveti Dobroj Kuci (7", Single) PGP RTB 1977
- Moj Svet (LP) PGP RTB 1978
- Učinila Je Pravu Stvar / Spavaj (7", Single, Gat) PGP RTB 1978
- Paviljon G (LP, Album) PGP RTB 1979
Rotvajler i drugi psi
Zanimljiv tekst o rotvajlerima i psima. Dosta korisnih informacija i saveta. I ja, kome su psi bliski, sam saznao dosta stvari.
Tekst je preuzet sa ovog bloga. Ja sam neke stvari izbacio da tekst ne bi bio previse dugacak.
....................................
ŠTO O PSIMA PIŠU „PAMETNI” NOVINARI?
Iz mjeseca u mjesec u našim medijima pročitam sve više glupih članaka o psima da se već praktički bojim otvoriti novine, upaliti televizor ili otići na internet. Psi su odjednom postali moda i sad su i oni koji su dosad pse vidjeli samo na slikama, postali veliki stručnjaci u odgoju, socijalizaciji i dresuri pasa, a pitam se gdje se sakrivaju ti njihovi silno poslušni psi koje nisam opazila.
S druge strane u Zagrebu se, zaslugom gradskih vlasti i veterinara, otvara prvi zatvoreni i ograđeni pseći park kojem je kako oni sami tvrde svrha odvojiti i izolirati pse od ljudi i djece.
I tako iz dana u dan novinari, veterinari i šinteri udruženim snagama ispiru mozak ljudi namjernim širenjem zabluda. Pse i nas, njihove vlasnike, prikazuju onakvima kakvima bi najvjerojatnije samo oni željeli da budemo. A rezultati takve politike i takvih namjerno podmetnutih zabluda o psima, već su ovdje. Sigurno ste primijetili da se događa sve više slučajeva, maltretiranja i mučenja životinja od strane djece i odraslih ljudi.
I uzalud mi, savjesni vlasnici „opasnih” pasmina pričamo o potrebi odgoja i socijalizacije pasa, o tome da su oni naši najbolji prijatelji, da im moramo posvetiti puno pažnje, da ih ne smijemo izolirati od djece i ljudi kad novinari, veterinari i gradska uprava o svemu tome znaju daleko više od nas koji živimo cijeli život sa psima. Ili oni možda govore samo o psima-zvijerima? SVI su psi za mene oduvijek bili razumna i osjećajna bića i naši najbolji prijatelji, a nikako ne zvijeri. Od svih životinja na ovom svijetu čovjek je samo psu i mački dopustio da uđu u njegov dom, da žive s njim i da budu članovi njegove obitelji. Neki razlozi za to sigurno moraju postojati? A tko je od nas u pravu i čije viđenje pasa je ispravnije to nam jedino vi čitatelji mog bloga možete reći ili napisati.
Agresivnost i zaštitnički instinkt su osobine koje variraju kod pojedinih pasa do nekog stupnja neovisno o pasmini iako svi imaju jaki teritorijalni instinkt. Rotvajleri su poznati po tome što vole izazivati i "blefirati" svojim vlasnicima ili drugim ljudima. To su osobine koje su uznemiravajuće, no to je ono već spominjano "ispipavanje terena". Taj problem se lako spriječava kroz rani trening poslušnosti i razvijanje odnosa međusobnog povjerenja između vlasnika i psa.
Mnoge su obitelji nabavile rotvajlera zbog njegove zaštitničke uloge čuvara, da bi tek tada otkrile da posjedovanje rotvajlera sa sobom nosi veliku moralnu odgovornost. Taj problem nastaje brzo - pas nije u stanju razlikovati medvjeđi zagrljaj pozdrava članu obitelji (naročito ako ti pozdravi uključuju glasno vikanje, smijanje i vriskove) od neprijateljskog napada uljeza (kada su mu osobe u oba slučaja stranci)! Psi se moraju pažljivo obučavati da prihvaćaju vaše prijatelje u vaš dom, a fizičkom kontaktu treba pristupiti oprezno dok pas ne shvati da ta pridošla osoba spada u vaše društvo. Stranci ne bi smjeli ulaziti u vaše dvorište nenajavljeno, jer pas ne razlikuje vašeg brata i provalnika ukoliko ni jednoga ne poznaje! Iako rotvajleri obično ne grizu ako nisu isprovocirani, čak i kada se takav pas samo postavi na vas i drži vas na mjestu, to je vrlo neugodno iskustvo za čovjeka koji npr. očitava brojila, poštara ili susjeda koji je ušao u dvorište kada je vlasnik odsutan. Ljudi od kojih se očekuje da budu u kontaktu sa psom kada je vlasnik odsutan moraju jako dobro poznavati psa. A za ostale - molim stavite na vidljivo mjesto na ogradi upozorenje "Pazi oštar pas"!
Evo što o psećoj agresiji kaže Debbye Turner (veterinarka):
“Većina nas ne razmišlja o tome kako bismo mogli biti ugriženi ili napadnuti od strane pasa u našem svakodnevnom životu, ali to se može dogoditi češće i brže nego što pomislimo. Dio problema leži u tome što nas se navodi na to da mislimo kako su određene pasmine pasa agresivnije i zločestije (kao npr. pitt bull), a činjenica je da su opasnije vrste na koje nikada ne biste pomislili kao što su pudlice i terijeri.
Oko 4,7 milijuna ljudi ugrizu psi svake godine, a od njih 1 milijun ljudi zatraži medicinsku pomoć. Oko 750,000 djece ugrizu psi svake godine; u većini slučajeva su to poznati psi, a ne nepoznati. Prosječno 12 ljudi premine godišnje od ugriza pasa.
Svi psi mogu biti izazvani da grizu. Nema takve stvari kao što je „loša pasmina”. Većina pasa (ako ne i svi) mogu biti trenirani i socijalizirani da kako bi bili nježni i tolerantni. Svaki pas bi trebao znati osnove poslušnosti: sjedi, čekaj (mjesto), dođi i lezi. Samo to bi već spriječilo brojne incidente vezane za ugrize pasa.” (NEW YORK, July 11, 2002 - CBS/The Early Show)
Načini na koje izazivate pse da grizu:
1) Kada mu pokušate uzeti igračku ili hranu. NIKADA ne smetajte psu dok jede! Najčešća situacija do koje dođe do ugriza pasa je upravo kada pas jede. Ukoliko se radi o Vašem psu, takve situacije možete izbjeći tako da ga od malena (otkad pas kao štene dođe u Vašu obitelj) učite da je normalno kada mu uzmete igračku iz njegovih čeljusti ili hranu iz njegove zdjele. Kada psu date jesti, naučite ga da je normalno da čeprkate po njegovoj zdjelici dok on jede. Igračku mu uzimajte iz čeljusti i ponovno vraćajte mu je kako pas ne bi shvatio da mu je otimate. Idite psu dok je još štene i dok odrasta prstima u usta kako biste ga naučili da ne reagira na to..ujedno će Vam to koristiti i kod veterinarskih pregleda.
2) Kada ga iznenadite – kada mu se prikradate s leđa ili ga iznenadite dok spava. Tada će instinktivno reagirati i ugristi Vas u samoobrani.
3) Kada imate nagle pokrete prema vlasniku psa. Pas to može shvatiti kao prijetnju i ugristi Vas kako bi obranio vlasnika.
4) Ignorirate njihovo upozorenje. Ako pas neprestano laje ili reži kada se približavate njegovom teritoriju, krevetu i sl., a Vi nastavite..to je svjestan poziv da Vas ugrize. Oni Vas upozoravaju da prestanete i zato stanite. Slušajte!
5) Neprikladno diranje. Psi općenito ne vole kada im dirate uši, šape ili rep. Neki također ne vole kada ih prevrnete na leđa i mazite po trbuhu. To je submisivan položaj i „agresivan” će pas reagirati na taj izazov.
Isparavan način kako prići nepoznatom psu:
1) Prvo, dobite od vlasnika tog psa pristanak da to smijete..
2) Ispružite ruku, skupljenih prstiju, dlanova prema dolje, sporo prema psu. Dopustite psu da priđe Vašoj ruci i ponjuši ju.
3) Pričekajte pseći "okej". Ako želi Vašu pažnju, spustiti će glavu, opustiti uši i sam Vam se približiti.Ako pas uši drži prema natrag, sasvim uz glavu, ili reži, nemojte ga pomaziti.
4) Pomazite psa po glavi ili uzduž leđa. Izbjegavajte dodir trbuha, repa, uši ili šapa.
Što učiniti ako naiđete na agresivnog psa:
1) Ostanite mirni. Ako nastavite prilaziti, pas će to shvatiti kao napad.
2) Nemojte uspostavljati kontakt očima. To će izazvati psa.
3) Nemojte se smijati. Pas će misliti da mu pokazujete zube, a to je poziv na borbu.
4) Pričekajte da dođe vlasnik psa i stavi ga na povodnik.
5) Poštujte pseće želje! Ako pas laje ili reži, pokazuje nezadovoljstvo Vašim pokretima. Nemojte forsirati.
Što napraviti ako Vas napadne pas:
1) Nemojte se micati. Ne možete pobjeći psu koliko god brzo trčali. Trčanje samo još više može izazvati ljutog psa.
2) Gledajte u stranu. Gledanje ravno u oči agresivnog psa izaziva.
3) Upotrijebite miran, nježan glas. Vikanje, glasan govor i vrištanje mogu samo još više izazvati psa.
4) Držite ruke uz sebe savijenih prstiju kako ih pas ne bi uspio izgristi.
5) Ako Vas ugrize, ne povačite. To samo izaziva psa još više. Pokušajte ostati mirni. Probajte mu gurnuti štap ili bilo što što imate pri sebi duboko u grlo kako bi ga to zasmetalo i kako bi Vas pustio. Nemojte udariti psa!!! To može samo ogoršati situaciju!
6) Ako ste na tlu, sklupčajte se u položaj fetusa. Prekrijte glavu i vrat. Ležite savršeno mirno. Obično je mirna meta psu dosadna pa će se povući.
Potencijalno agresivne pasmine su:
Lhasa Apso: može biti razdražljiv s djecom
Toy pudle: grizu u samoobrani
Rodezijski Ridgeback: vrlo dominantna pasmina
Mini Pinč: ima misli velikog psa u malom tijelu
Pekinezer: netolerantan
Čivava: voli odrasle, netolarantna prema djeci
Chow Chow: pas orijentiran na jednu osobu, grize bez upozorenja
Veliki šnaucer: vrlo dominantna pasmina, izaziva odrasle
Stari engleski ovčarski pas: vrlo zaštitnički raspoložen prema vlasniku
Koker španijel: vrlo zaštitnički raspoložen prema vlasniku
Rotvajler: vrlo zaštitnički raspložen
Tipično nježne pasmine koje imaju reputaciju “zločestih”:
Njemački ovčar: odličan s djecom
Bulldog: nježan, razigran
Rotvajler: nježan, pažljiv
Boxer: dobar s djecom
Mastif: vrlo privžen
"Pit bull" je zapravo bezimenjak jer takva pasmina ne postoji. Općenito, pit bull je križanac pasmine bulldog i terrier. Poznati su i kao Američki Pit Bull Terijeri, Američki Stafford Terijeri i Stafford Bull Terijeri. Većina "pit bulla"nije prirodno agresivna. Naginju nježnosti, dragi su i pažljivi. Ali, oni su uzgajani i trenirani da budu agresivni. No čak i tada, agresivniji su prema životinjama, ali ne i prema ljudima. Često su agresivni pit bullovi zlostavljani i zapostavljeni. Kao takvi mogu biti vrlo opasni.
A sada evo posljednje izvješće deset pasmina koje su najčešće uključene u fatalne ugrize čovjeka (sa smrtnim ishodom) prema istraživanju fatalnih ugriza tijekom 20 godina, između 1979. i 1998. godine u USA - najčešća žrtva fatalnog psećeg ugriza su djeca ispod 12 godina:
Pit Bull (u ovu grupu pasmina Amerikanci uključuju sve pitolike pse: pita, bulterijera & staforda)
Rottweiler
Chow Chow
Doberman
German Shepherd Dog - njemački ovačar
Siberian Husky
St. Bernard - bernardinac
Alaskan Malamute
Great Dane - njemačka doga
Akita
Psi su poredani prema učestalosti ugriza s fatalnim ishodom .
Ono što je interesantno i što amerikanci ističu kad pišu o pasminama utjecaj je čovjeka - uzgajivača (neodgovorni uzgajivači bez znanja i bez sposobnosti 'štancaju' štence samo s namjerom lake zarade). Posebno se ističe strašno velika važnost nabavke psa (svakog psa i svake pasmine) od odgovornog uzgajivača -> http://www.virtualimpax.com/klhh/3000.htm#rp
kao i važnost i utjecaj drugog čovjeka, tj. vlasnika psa, gdje se posebno naglašava važnost i neophodnost socijalizacije i odgovornog vlasništava nad psom
Od posebne je važnosti i treće što bi SVAKI RODITELJ morao naučiti svoje dijete:
http://www.virtualimpax.com/klhh/3002.html
naglašavajući da se djeca ne bi nikako smjela bez nadzora igrati sa psima ....
Slijedeće zapovijedi su ključne kad je riječ o psima i djeci (i vrijede UVIJEK za sve pse i svu djecu):
1) Dijete se nikad ne bi smjelo približiti nepoznatom psu.
2) Nikad ne bi smjelo trčati od psa ili vrištati.
3) Ako se nepoznat pas približava, dijete bi moralo stajati sasvim mirno.
4) Ako je pas gurnuo dijete na tlo, trebalo bi se savinuti u klupko i ležati ne mičući se.
5) Nikad ne gledati psu u oči.
6) Nikad ne ometati psa koji spava, jede ili kuju koja se skrbi oko štenaca.
7) Nikad ne maziti psa, ako pas prije toga nije dobro dijete vidio i ponjušio mu ruku. 8) Ne prilaziti psu odstraga ni iznenada.
9) Nikad se ne igrati s psom bez nadzora nekog od odraslih.
Roditelji bi posebno morali paziti da:
1) Nikad ne ostavljaju bebu ili maleno dijete samo sa psom.
2) Nauče svog psa popustljivom ponašanju, poput okretanja na leđa tako da pas pokaže trbuh.
3) Ne bi se nikad smjeli igrati agresivnih igara sa svojim psom.
Evo popisa "opasnih pasmina" po našem zakonu:
”Svi psi na ulici i drugim javnim površinama moraju se voditi na uzici, a psi koji zbog svojih urođenih svojstava i agresivnog instinkta predstavljaju opasnost za sigurnost ljudi, moraju se, osim na uzici, voditi i sa stavljenom brnjicom. To se, prema članku 9., odnosi na dobermane, američke stafordske terijere, bulterijere, engleske terijere, pitbul terijere, rotvajlere, doge, njemačke i belgijske ovčare, japanske borilačke pse, velike japanske špiceve, mastife i šarplanince, kao i njihove križance”
(prenijeto iz Vjesnika)
KOJE PASMINE NAJČEŠĆE GRIZU?
Odjel za kontrolu životinja i humano postupanje vodi detaljne bilješke o svim prijavljenim ugrizima pasa u Montgomery County, uključujući podatke o pasmini psa i ozbiljnosti ugriza.
Godine 1998 bilo je 102 ugriza pasa definirano kao "ozbiljno," što znači da je ugriz bio dovoljno jak da je žrtvi trebalo šivanje.
Evo popisa 10 najugrizljivijih pasmina u Montgomery County u godini 1998:
Chow Chow ......................................................9 ozbiljnih ugriza
Labrador retrieveri .............................................9
Njemački ovčari ..................................................7
Pit bullovi ..........................................................7
Akita Inu ..........................................................5
Dalmatinski psi ..................................................5
Rotvajlereri .......................................................5
Beagli ...............................................................4
Engleski springer španijeli ...................................4
Škotski ovčari ....................................................3
Jack Russell terijeri .............................................3
Lubbock, Texas, Lipanj 2000.
Evo novinskog izvješća o ozbiljnim napadima u Texasu godine 1999:
Pasmina.................................broj napada
Chow .........................................68
Rotvajler .....................................57
Njemački ovčar ..........................41
Pit bull .......................................39
Chow križanac ..........................39
Labradori ..................................27
Blue Heeler ...............................19
Mješanci ...................................18
Križanci labradora ....................17
Studija ugriza pasa u Teksasu:
Od 1. lipnja do 31. prosinca 2001. Zavod za kontrolu zivotinja u Forth Worthu primio je izvješća o 494 životinjska ugriza. Bilo je 403 pseća ugriza, 84 mačja ugriza i 7 "drugih," što uključuje druge ljubimce i divlje životinje. Uočene su neke pravilnosti.
Thomason kaže da je jedno od većih iznenađenja bilo to što su napadači u 67,4% napada bili psi poznatog vlasnika. Odjel je pretpostavljao da će divlji psi ili skitnice biti odgovorni za više napada.
Joe Riney, djelatnik higijenskog servisa, kaže da je udio pasa koji imaju vlasnika vjerojatno još veći, jer je vlasnike nekih pasa bilo nemoguće pronaći. Neki ne žele preuzeti odgovornost za psa nakon napada. Riney kaže da su muški psi koji nisu kastrirani uglavnom agresivniji i češće grizu. Mužjaci su općenito agresivniji nego ženke, ali ženke su agresivnije ako trenutno imaju leglo.
Studija je pokazala da su mužjaci napali u 47% slučajeva, ženke u 25%, dok je spol psa nepoznat u 28% slučajeva. Studija razvrstava životinjske napade po pasmini, da li je životinja bila zatvorena ili vezana, da li je vlasnik poznat, po spolu i dobi životinje, dobi i rasi žrtve, obrazovanju i zaposlenju žrtve, aktivnosti žrtve u trenutku napada, ozbiljnosti ugriza, dijelu tijela koji je ugrižen, odnosu vlasnika i žrtve, mjestu napada, kakav je liječnik bio potreban i po podacima o karanteni. Evo dijelova studije:
- mješanci su bili umiješani u tek nesto preko 18% napada, ali u slučajevima gdje se mogla utvrditi prevladavajuća pasmina, cini se da su chow-chow grizli češće. Bili su umiješani u 6,9% napada. Ovčari i njihovi križanci bili su umiješani u 6,7% napada; nekoliko tipova retrivera u 6,3%, pit bullovi i njihovi križanci u 5.5%, a rotvajleri u 4,9%.
- 54,6% životinja koje su napale nisu bile vezane niti zatvorene, 20,2% napada dogodilo se u kuci, 15,8% u ograđenim dvorištima, a 9,3% životinja bio je na lancu ii uzici.
- 42,7% žrtava bilo je mlađe od 18 godina; 13,7% u dobi od 18 do 30, 32,4% od 31 do 60, 8% preko 60 godina, a dob je bila nepoznata u 3% slučajeva.
- u 8,3% slučajeva žrtva je bila vlasnik, 17,2% član obitelji, 1,3% susjed, 4,5% prijatelj, 56,7% stranac.
Tekst je preuzet sa ovog bloga. Ja sam neke stvari izbacio da tekst ne bi bio previse dugacak.
....................................
Postoje li "agresivne" pasmine?
Na koji način pomoći ljudima koji nikad nisu imali psa ili onima koji o psima žele saznati više i kako zaustaviti ili spriječiti lavinu pogrešnih savjeta kojoj smo svi mi, vlasnici pasa, svakodnevno izloženi? Kako nagovoriti one, koji od dragih nam ljubimaca očekuju da budu strah i trepet okolini, borbene zvijeri ili lijek za sve komplekse i strahove labilne ljudske psihe, da apsolutno nikad ne pomisle da bi kupnjom ili nabavkom psa njihovi problemi mogli biti rješeni? Kako onemogućiti one, koji o psima znaju malo ili čak ništa, da svoje neznanje putem medija nameću drugima kao jedinu i apsolutnu istinu? Sve su to teme na koje je teško ispravno odgovoriti jer oko naših se ljubimaca, nažalost, isprepliće previše financijskih i drugih interesa, a dobro je poznato da tamo gdje novac vodi glavnu riječ, poštenje i fer igra postoje samo na papiru.ŠTO O PSIMA PIŠU „PAMETNI” NOVINARI?
Iz mjeseca u mjesec u našim medijima pročitam sve više glupih članaka o psima da se već praktički bojim otvoriti novine, upaliti televizor ili otići na internet. Psi su odjednom postali moda i sad su i oni koji su dosad pse vidjeli samo na slikama, postali veliki stručnjaci u odgoju, socijalizaciji i dresuri pasa, a pitam se gdje se sakrivaju ti njihovi silno poslušni psi koje nisam opazila.
S druge strane u Zagrebu se, zaslugom gradskih vlasti i veterinara, otvara prvi zatvoreni i ograđeni pseći park kojem je kako oni sami tvrde svrha odvojiti i izolirati pse od ljudi i djece.
I tako iz dana u dan novinari, veterinari i šinteri udruženim snagama ispiru mozak ljudi namjernim širenjem zabluda. Pse i nas, njihove vlasnike, prikazuju onakvima kakvima bi najvjerojatnije samo oni željeli da budemo. A rezultati takve politike i takvih namjerno podmetnutih zabluda o psima, već su ovdje. Sigurno ste primijetili da se događa sve više slučajeva, maltretiranja i mučenja životinja od strane djece i odraslih ljudi.
I uzalud mi, savjesni vlasnici „opasnih” pasmina pričamo o potrebi odgoja i socijalizacije pasa, o tome da su oni naši najbolji prijatelji, da im moramo posvetiti puno pažnje, da ih ne smijemo izolirati od djece i ljudi kad novinari, veterinari i gradska uprava o svemu tome znaju daleko više od nas koji živimo cijeli život sa psima. Ili oni možda govore samo o psima-zvijerima? SVI su psi za mene oduvijek bili razumna i osjećajna bića i naši najbolji prijatelji, a nikako ne zvijeri. Od svih životinja na ovom svijetu čovjek je samo psu i mački dopustio da uđu u njegov dom, da žive s njim i da budu članovi njegove obitelji. Neki razlozi za to sigurno moraju postojati? A tko je od nas u pravu i čije viđenje pasa je ispravnije to nam jedino vi čitatelji mog bloga možete reći ili napisati.
Agresivnost i zaštitnički instinkt su osobine koje variraju kod pojedinih pasa do nekog stupnja neovisno o pasmini iako svi imaju jaki teritorijalni instinkt. Rotvajleri su poznati po tome što vole izazivati i "blefirati" svojim vlasnicima ili drugim ljudima. To su osobine koje su uznemiravajuće, no to je ono već spominjano "ispipavanje terena". Taj problem se lako spriječava kroz rani trening poslušnosti i razvijanje odnosa međusobnog povjerenja između vlasnika i psa.
Mnoge su obitelji nabavile rotvajlera zbog njegove zaštitničke uloge čuvara, da bi tek tada otkrile da posjedovanje rotvajlera sa sobom nosi veliku moralnu odgovornost. Taj problem nastaje brzo - pas nije u stanju razlikovati medvjeđi zagrljaj pozdrava članu obitelji (naročito ako ti pozdravi uključuju glasno vikanje, smijanje i vriskove) od neprijateljskog napada uljeza (kada su mu osobe u oba slučaja stranci)! Psi se moraju pažljivo obučavati da prihvaćaju vaše prijatelje u vaš dom, a fizičkom kontaktu treba pristupiti oprezno dok pas ne shvati da ta pridošla osoba spada u vaše društvo. Stranci ne bi smjeli ulaziti u vaše dvorište nenajavljeno, jer pas ne razlikuje vašeg brata i provalnika ukoliko ni jednoga ne poznaje! Iako rotvajleri obično ne grizu ako nisu isprovocirani, čak i kada se takav pas samo postavi na vas i drži vas na mjestu, to je vrlo neugodno iskustvo za čovjeka koji npr. očitava brojila, poštara ili susjeda koji je ušao u dvorište kada je vlasnik odsutan. Ljudi od kojih se očekuje da budu u kontaktu sa psom kada je vlasnik odsutan moraju jako dobro poznavati psa. A za ostale - molim stavite na vidljivo mjesto na ogradi upozorenje "Pazi oštar pas"!
Evo što o psećoj agresiji kaže Debbye Turner (veterinarka):
“Većina nas ne razmišlja o tome kako bismo mogli biti ugriženi ili napadnuti od strane pasa u našem svakodnevnom životu, ali to se može dogoditi češće i brže nego što pomislimo. Dio problema leži u tome što nas se navodi na to da mislimo kako su određene pasmine pasa agresivnije i zločestije (kao npr. pitt bull), a činjenica je da su opasnije vrste na koje nikada ne biste pomislili kao što su pudlice i terijeri.
Oko 4,7 milijuna ljudi ugrizu psi svake godine, a od njih 1 milijun ljudi zatraži medicinsku pomoć. Oko 750,000 djece ugrizu psi svake godine; u većini slučajeva su to poznati psi, a ne nepoznati. Prosječno 12 ljudi premine godišnje od ugriza pasa.
Svi psi mogu biti izazvani da grizu. Nema takve stvari kao što je „loša pasmina”. Većina pasa (ako ne i svi) mogu biti trenirani i socijalizirani da kako bi bili nježni i tolerantni. Svaki pas bi trebao znati osnove poslušnosti: sjedi, čekaj (mjesto), dođi i lezi. Samo to bi već spriječilo brojne incidente vezane za ugrize pasa.” (NEW YORK, July 11, 2002 - CBS/The Early Show)
Načini na koje izazivate pse da grizu:
1) Kada mu pokušate uzeti igračku ili hranu. NIKADA ne smetajte psu dok jede! Najčešća situacija do koje dođe do ugriza pasa je upravo kada pas jede. Ukoliko se radi o Vašem psu, takve situacije možete izbjeći tako da ga od malena (otkad pas kao štene dođe u Vašu obitelj) učite da je normalno kada mu uzmete igračku iz njegovih čeljusti ili hranu iz njegove zdjele. Kada psu date jesti, naučite ga da je normalno da čeprkate po njegovoj zdjelici dok on jede. Igračku mu uzimajte iz čeljusti i ponovno vraćajte mu je kako pas ne bi shvatio da mu je otimate. Idite psu dok je još štene i dok odrasta prstima u usta kako biste ga naučili da ne reagira na to..ujedno će Vam to koristiti i kod veterinarskih pregleda.
2) Kada ga iznenadite – kada mu se prikradate s leđa ili ga iznenadite dok spava. Tada će instinktivno reagirati i ugristi Vas u samoobrani.
3) Kada imate nagle pokrete prema vlasniku psa. Pas to može shvatiti kao prijetnju i ugristi Vas kako bi obranio vlasnika.
4) Ignorirate njihovo upozorenje. Ako pas neprestano laje ili reži kada se približavate njegovom teritoriju, krevetu i sl., a Vi nastavite..to je svjestan poziv da Vas ugrize. Oni Vas upozoravaju da prestanete i zato stanite. Slušajte!
5) Neprikladno diranje. Psi općenito ne vole kada im dirate uši, šape ili rep. Neki također ne vole kada ih prevrnete na leđa i mazite po trbuhu. To je submisivan položaj i „agresivan” će pas reagirati na taj izazov.
Isparavan način kako prići nepoznatom psu:
1) Prvo, dobite od vlasnika tog psa pristanak da to smijete..
2) Ispružite ruku, skupljenih prstiju, dlanova prema dolje, sporo prema psu. Dopustite psu da priđe Vašoj ruci i ponjuši ju.
3) Pričekajte pseći "okej". Ako želi Vašu pažnju, spustiti će glavu, opustiti uši i sam Vam se približiti.Ako pas uši drži prema natrag, sasvim uz glavu, ili reži, nemojte ga pomaziti.
4) Pomazite psa po glavi ili uzduž leđa. Izbjegavajte dodir trbuha, repa, uši ili šapa.
Što učiniti ako naiđete na agresivnog psa:
1) Ostanite mirni. Ako nastavite prilaziti, pas će to shvatiti kao napad.
2) Nemojte uspostavljati kontakt očima. To će izazvati psa.
3) Nemojte se smijati. Pas će misliti da mu pokazujete zube, a to je poziv na borbu.
4) Pričekajte da dođe vlasnik psa i stavi ga na povodnik.
5) Poštujte pseće želje! Ako pas laje ili reži, pokazuje nezadovoljstvo Vašim pokretima. Nemojte forsirati.
Što napraviti ako Vas napadne pas:
1) Nemojte se micati. Ne možete pobjeći psu koliko god brzo trčali. Trčanje samo još više može izazvati ljutog psa.
2) Gledajte u stranu. Gledanje ravno u oči agresivnog psa izaziva.
3) Upotrijebite miran, nježan glas. Vikanje, glasan govor i vrištanje mogu samo još više izazvati psa.
4) Držite ruke uz sebe savijenih prstiju kako ih pas ne bi uspio izgristi.
5) Ako Vas ugrize, ne povačite. To samo izaziva psa još više. Pokušajte ostati mirni. Probajte mu gurnuti štap ili bilo što što imate pri sebi duboko u grlo kako bi ga to zasmetalo i kako bi Vas pustio. Nemojte udariti psa!!! To može samo ogoršati situaciju!
6) Ako ste na tlu, sklupčajte se u položaj fetusa. Prekrijte glavu i vrat. Ležite savršeno mirno. Obično je mirna meta psu dosadna pa će se povući.
Potencijalno agresivne pasmine su:
Lhasa Apso: može biti razdražljiv s djecom
Toy pudle: grizu u samoobrani
Rodezijski Ridgeback: vrlo dominantna pasmina
Mini Pinč: ima misli velikog psa u malom tijelu
Pekinezer: netolerantan
Čivava: voli odrasle, netolarantna prema djeci
Chow Chow: pas orijentiran na jednu osobu, grize bez upozorenja
Veliki šnaucer: vrlo dominantna pasmina, izaziva odrasle
Stari engleski ovčarski pas: vrlo zaštitnički raspoložen prema vlasniku
Koker španijel: vrlo zaštitnički raspoložen prema vlasniku
Rotvajler: vrlo zaštitnički raspložen
Tipično nježne pasmine koje imaju reputaciju “zločestih”:
Njemački ovčar: odličan s djecom
Bulldog: nježan, razigran
Rotvajler: nježan, pažljiv
Boxer: dobar s djecom
Mastif: vrlo privžen
"Pit bull" je zapravo bezimenjak jer takva pasmina ne postoji. Općenito, pit bull je križanac pasmine bulldog i terrier. Poznati su i kao Američki Pit Bull Terijeri, Američki Stafford Terijeri i Stafford Bull Terijeri. Većina "pit bulla"nije prirodno agresivna. Naginju nježnosti, dragi su i pažljivi. Ali, oni su uzgajani i trenirani da budu agresivni. No čak i tada, agresivniji su prema životinjama, ali ne i prema ljudima. Često su agresivni pit bullovi zlostavljani i zapostavljeni. Kao takvi mogu biti vrlo opasni.
A sada evo posljednje izvješće deset pasmina koje su najčešće uključene u fatalne ugrize čovjeka (sa smrtnim ishodom) prema istraživanju fatalnih ugriza tijekom 20 godina, između 1979. i 1998. godine u USA - najčešća žrtva fatalnog psećeg ugriza su djeca ispod 12 godina:
Pit Bull (u ovu grupu pasmina Amerikanci uključuju sve pitolike pse: pita, bulterijera & staforda)
Rottweiler
Chow Chow
Doberman
German Shepherd Dog - njemački ovačar
Siberian Husky
St. Bernard - bernardinac
Alaskan Malamute
Great Dane - njemačka doga
Akita
Psi su poredani prema učestalosti ugriza s fatalnim ishodom .
Ono što je interesantno i što amerikanci ističu kad pišu o pasminama utjecaj je čovjeka - uzgajivača (neodgovorni uzgajivači bez znanja i bez sposobnosti 'štancaju' štence samo s namjerom lake zarade). Posebno se ističe strašno velika važnost nabavke psa (svakog psa i svake pasmine) od odgovornog uzgajivača -> http://www.virtualimpax.com/klhh/3000.htm#rp
kao i važnost i utjecaj drugog čovjeka, tj. vlasnika psa, gdje se posebno naglašava važnost i neophodnost socijalizacije i odgovornog vlasništava nad psom
Od posebne je važnosti i treće što bi SVAKI RODITELJ morao naučiti svoje dijete:
http://www.virtualimpax.com/klhh/3002.html
naglašavajući da se djeca ne bi nikako smjela bez nadzora igrati sa psima ....
Slijedeće zapovijedi su ključne kad je riječ o psima i djeci (i vrijede UVIJEK za sve pse i svu djecu):
1) Dijete se nikad ne bi smjelo približiti nepoznatom psu.
2) Nikad ne bi smjelo trčati od psa ili vrištati.
3) Ako se nepoznat pas približava, dijete bi moralo stajati sasvim mirno.
4) Ako je pas gurnuo dijete na tlo, trebalo bi se savinuti u klupko i ležati ne mičući se.
5) Nikad ne gledati psu u oči.
6) Nikad ne ometati psa koji spava, jede ili kuju koja se skrbi oko štenaca.
7) Nikad ne maziti psa, ako pas prije toga nije dobro dijete vidio i ponjušio mu ruku. 8) Ne prilaziti psu odstraga ni iznenada.
9) Nikad se ne igrati s psom bez nadzora nekog od odraslih.
Roditelji bi posebno morali paziti da:
1) Nikad ne ostavljaju bebu ili maleno dijete samo sa psom.
2) Nauče svog psa popustljivom ponašanju, poput okretanja na leđa tako da pas pokaže trbuh.
3) Ne bi se nikad smjeli igrati agresivnih igara sa svojim psom.
Evo popisa "opasnih pasmina" po našem zakonu:
”Svi psi na ulici i drugim javnim površinama moraju se voditi na uzici, a psi koji zbog svojih urođenih svojstava i agresivnog instinkta predstavljaju opasnost za sigurnost ljudi, moraju se, osim na uzici, voditi i sa stavljenom brnjicom. To se, prema članku 9., odnosi na dobermane, američke stafordske terijere, bulterijere, engleske terijere, pitbul terijere, rotvajlere, doge, njemačke i belgijske ovčare, japanske borilačke pse, velike japanske špiceve, mastife i šarplanince, kao i njihove križance”
(prenijeto iz Vjesnika)
KOJE PASMINE NAJČEŠĆE GRIZU?
Odjel za kontrolu životinja i humano postupanje vodi detaljne bilješke o svim prijavljenim ugrizima pasa u Montgomery County, uključujući podatke o pasmini psa i ozbiljnosti ugriza.
Godine 1998 bilo je 102 ugriza pasa definirano kao "ozbiljno," što znači da je ugriz bio dovoljno jak da je žrtvi trebalo šivanje.
Evo popisa 10 najugrizljivijih pasmina u Montgomery County u godini 1998:
Chow Chow ......................................................9 ozbiljnih ugriza
Labrador retrieveri .............................................9
Njemački ovčari ..................................................7
Pit bullovi ..........................................................7
Akita Inu ..........................................................5
Dalmatinski psi ..................................................5
Rotvajlereri .......................................................5
Beagli ...............................................................4
Engleski springer španijeli ...................................4
Škotski ovčari ....................................................3
Jack Russell terijeri .............................................3
Lubbock, Texas, Lipanj 2000.
Evo novinskog izvješća o ozbiljnim napadima u Texasu godine 1999:
Pasmina.................................broj napada
Chow .........................................68
Rotvajler .....................................57
Njemački ovčar ..........................41
Pit bull .......................................39
Chow križanac ..........................39
Labradori ..................................27
Blue Heeler ...............................19
Mješanci ...................................18
Križanci labradora ....................17
Studija ugriza pasa u Teksasu:
Od 1. lipnja do 31. prosinca 2001. Zavod za kontrolu zivotinja u Forth Worthu primio je izvješća o 494 životinjska ugriza. Bilo je 403 pseća ugriza, 84 mačja ugriza i 7 "drugih," što uključuje druge ljubimce i divlje životinje. Uočene su neke pravilnosti.
Thomason kaže da je jedno od većih iznenađenja bilo to što su napadači u 67,4% napada bili psi poznatog vlasnika. Odjel je pretpostavljao da će divlji psi ili skitnice biti odgovorni za više napada.
Joe Riney, djelatnik higijenskog servisa, kaže da je udio pasa koji imaju vlasnika vjerojatno još veći, jer je vlasnike nekih pasa bilo nemoguće pronaći. Neki ne žele preuzeti odgovornost za psa nakon napada. Riney kaže da su muški psi koji nisu kastrirani uglavnom agresivniji i češće grizu. Mužjaci su općenito agresivniji nego ženke, ali ženke su agresivnije ako trenutno imaju leglo.
Studija je pokazala da su mužjaci napali u 47% slučajeva, ženke u 25%, dok je spol psa nepoznat u 28% slučajeva. Studija razvrstava životinjske napade po pasmini, da li je životinja bila zatvorena ili vezana, da li je vlasnik poznat, po spolu i dobi životinje, dobi i rasi žrtve, obrazovanju i zaposlenju žrtve, aktivnosti žrtve u trenutku napada, ozbiljnosti ugriza, dijelu tijela koji je ugrižen, odnosu vlasnika i žrtve, mjestu napada, kakav je liječnik bio potreban i po podacima o karanteni. Evo dijelova studije:
- mješanci su bili umiješani u tek nesto preko 18% napada, ali u slučajevima gdje se mogla utvrditi prevladavajuća pasmina, cini se da su chow-chow grizli češće. Bili su umiješani u 6,9% napada. Ovčari i njihovi križanci bili su umiješani u 6,7% napada; nekoliko tipova retrivera u 6,3%, pit bullovi i njihovi križanci u 5.5%, a rotvajleri u 4,9%.
- 54,6% životinja koje su napale nisu bile vezane niti zatvorene, 20,2% napada dogodilo se u kuci, 15,8% u ograđenim dvorištima, a 9,3% životinja bio je na lancu ii uzici.
- 42,7% žrtava bilo je mlađe od 18 godina; 13,7% u dobi od 18 do 30, 32,4% od 31 do 60, 8% preko 60 godina, a dob je bila nepoznata u 3% slučajeva.
- u 8,3% slučajeva žrtva je bila vlasnik, 17,2% član obitelji, 1,3% susjed, 4,5% prijatelj, 56,7% stranac.
петак, 1. август 2008.
USA National Debt
"What is the General Fund?
The General Fund of the federal government (AKA federal funds) with the $9 trillion debt. It is used to carry out the general purposes of the government, rather than the funds earmarked for a certain purpose, i.e. trust funds.
"General fund means the accounts for receipts not earmarked by law for a specific purpose, the proceeds of general borrowing, and the expenditure of these moneys." —From the Glossary of the Analytic"
The General Fund of the federal government (AKA federal funds) with the $9 trillion debt. It is used to carry out the general purposes of the government, rather than the funds earmarked for a certain purpose, i.e. trust funds.
"General fund means the accounts for receipts not earmarked by law for a specific purpose, the proceeds of general borrowing, and the expenditure of these moneys." —From the Glossary of the Analytic"
| National Debt Clock |
Пријавите се на:
Постови (Atom)